İrem hatıralarımızda yaşıyor...

Öncelikle dışarıdan gören insanlar ne der diye düşüneyim. Bir kere herkes sever İrem’i, çünkü illa birisine hiç tanımasa bile sıcacık gülümsemiş, gönlünü çalmıştır. Saygı duyarlar çünkü herhangi bir konuda konuşuyorsa o konuda gerçekten bilgisi vardır, kendisinden emin emin konuşur; elleriyle, vücut diliyle onu kanıtlarcasına. Her gün bakımlıdır, saçı makyajı yapılı, şık giyinmiştir. Sınıfın yarısından çoğunun kız olduğu düşünülürse şıklığıyla ilk göze çarpan O’dur. Şıkır şıkır giyinir, süslüdür. Ders dışında da birileri onu başka bir yerde görmüştür, tanışmıştır illa ki; ya öğrenci topluluklarında ya güzel sanatlarda flütünü üflerken. Elinde, sırasında ajandasını karıştırırken görenler planlılığını, programlılığını da görür. Ne kadar düzenli biri demeyen yoktur herhalde. Sınıfa girerken, arkadaşlarının yanına yan yan dans ederek giriyorsa, aralarda birileriyle konuşurken gören birisi ne kadar enerjik, neşeli birisi olduğunu görür, anlar. Bir kere konuştuysa onunla birisi; olaylara, problemlere ne kadar pozitif yaklaştığını bilir. Ona problemle gidene güzel güzel, mantıklı açıklamalar yapar, karşısındaki insanı dinlendirir, huzur verir. İçindeki sevgiyi karşısındakine geçirir. Sağlığına çok dikkat eder, odası vitaminlerle doludur, beslenmesine dikkat eder, spor yapar. Türlü türlü tarifleri vardır; yemekler, çaylar.. Çok okur, çok dinler, çok izler bu konuda. Kitap okumayı çok sever, tiyatroyu çok sever, çok entelektüeldir. Sevgi doludur İrem, derdin sıkıntın olduğunda gidebileceğin, sarılabileceğin, konuşup anlatabileceğin. Ne desek ne söylesek anlatılamayacak derecede... En çılgın anları da birlikte yaşayabileceğin, en ciddi konuşmayı da yapabileceğin...

---